κιβωτόκρυπτος

κιβωτόκρυπτος, -ον (Μ)

αυτός που κρύφθηκε στην κιβωτό («κιβωτόκρυπτε Νῶε», Κ. Μανασσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κιβωτός + κρυπτός (< κρύπτω)].